Psychoterapia pozytywna to nurt, który narodził się w latach 60-tych XX wieku w Niemczech. Choć wywodzi się z nurtu psychodynamicznego, różni się od niego pod wieloma względami. Psychoterapia pozytywna kładzie nacisk przede wszystkim na mobilizację istniejących zdolności klienta i potencjału do samopomocy, nie skupiając całej uwagi na problemie, wynikającym w tym ujęciu z konfliktów wewnętrznych, często nieświadomych. Proces powrotu do zdrowia, a więc salutogenezy, obejmuje w tym ujęciu pracę nie tylko nad obszarem generującym symptomy (niepokój, bezsenność, lęk, depresja, zaburzenia odżywiania, zachowania kompulsywne, nałogi itp.), ale też ukierunkowany jest na osiągnięcie większej całościowej równowagi życiowej między czterema kluczowymi obszarami naszego życia: